Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

Αναδρομή

...Το βράδυ εκείνο,
πέρασα έξω από το σπίτι σου
αφήνοντας τα βήματα μου να σταματήσουν
στου δρόμου την γωνιά.
Μεσάνυχτα περασμένα
δεν υπήρχε λόγος ν' ανοίξω διάλογο
με το περιθώριο μιας αυταπάτης.
Είχαν από καιρό ξοδευτεί τα τριάντα 
αργύρια μιας τραγωδίας.
Κι ύστερα,
ύστερα φοβήθηκα.
Υπήρχε κίνδυνος να ξυπνήσεις
από ένα σκυλί που αλυχτούσε επίμονα
από ένα παντζούρι που χτυπούσε
απ' τον αέρα.
Δεν ήθελα να με δεις
για να μη πιστέψεις ότι ήρθα
για σένα.
Η αλήθεια ήταν ότι είχα έρθει
για μένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου