Ανύπαρκτοι δρόμοι

...Κι ύστερα,
πέρασε από πάνω σου η σιωπή,
ο φόβος.
Η νύχτα ήρθε για να σε πετάξει
στο δρόμο.
Ω, δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από το
να πηγαίνεις χωρίς να ξέρεις που
και να φτάνεις εκεί
που δεν υπάρχει κανένας λόγος
να βρίσκεσαι.

Η κληρονομιά

Πες της το:
Για να θυμηθεί 
κάτω από τις εκρήξεις της Άνοιξης ποιος
την περίμενε
με απλωμένα τα δίχτυα της ζεστής αγκαλιάς.

Πες της το:
Για να θυμηθεί πόσους χαρταετούς έσπασα
προσπαθώντας να φέρω μέσα στα χέρια της
τον Αύγουστο.
Ποιος την απομάκρυνε από τα ημερολόγια
της πλήξης όταν απελπισμένα έψαχνε
για ηλιόλουστες Κυριακές.

Πες της το:
για να θυμηθεί πόσα τετράγωνα διέσχισα
πόσα μυστήρια προσπέρασα
πόσες αμαρτίες αψήφισα
για να μεταγγίσω στις φλέβες της
το θαλασσί
 για να συγκρατήσω τον Ζέφυρο στην ανάσα της.

Πες της το: 
Πως στα άδυτα της καρδιάς
έχω φυλάξει  το ερωτικό προσκλητήριο
μιας χειμωνιάτικης νύχτας
και την κληρονομιά μιας παρένθεσης. 
..............................................................
Οι πράσινες μύγες που θα την επισκεφτούν
θα είναι ανίκητες.

Γράμμα στην πατρίδα

Όταν σ' αφήσει
ο δρόμος της δίψας σου να φτάσεις
όταν η τύχη σου
ανοίξει την πόρτα για να δεις
μέτρα το κέρδος
της χαράς και τι μπορεί να χάσεις
και χτίσε ένα
πέρασμα αν χρειαστεί να βγεις.

Και πριν διαλέξεις την καρέκλα της αγάπης
δες αν σε διάλεξε κι αυτή
και μάθε πως όσα δεν μπορούν να δουν τα μάτια
μπορεί να το ακούσει ένα αφτί.

Και πάντα να είσαι 
έτοιμη να κάνεις μια στροφή
να μη δεχτείς 
υποταγές μη σκύψεις το κεφάλι
για να 'σαι 
πάντα ελεύθερη έχεις ανατραφεί
εσύ ποτέ
δεν λύγισες γονάτισαν οι άλλοι.

Από το σπίτι μας

Ό,τι απόμεινε από το σπίτι μας
είναι η μοσχοβολιά της πρώτης
ημέρας που ήρθες
και το αποτύπωμα της τελευταίας
που έφυγες.
Τώρα όλοι οι φίλοι μου λένε
πως έζησαν.
Το ερώτημα είναι
τί έζησαν.

Έρωτας

Τρέχει ο κόσμος βιάζεται.
Όπως όλα, έτσι κι αυτός
τον βλέπω  να 'ρχεται 
σε σένα.
Ω, δε μπορεί αγάπη μου αυτός ο κόσμος
 κάπου αλλού
να τρέχει
να πηγαίνει.

Τα ρούχα της Δευτέρας

Με μια μουτζουρωμένη καθημερινότητα
δεν έχουν καμιά τύχη
τα καθαρά σιδερωμένα ρούχα 
της Δευτέρας.

Αναδρομή

...Το βράδυ εκείνο,
πέρασα έξω από το σπίτι σου
αφήνοντας τα βήματα μου να σταματήσουν
στου δρόμου την γωνιά.
Μεσάνυχτα περασμένα
δεν υπήρχε λόγος ν' ανοίξω διάλογο
με το περιθώριο μιας αυταπάτης.
Είχαν από καιρό ξοδευτεί τα τριάντα 
αργύρια μιας τραγωδίας.
Κι ύστερα,
ύστερα φοβήθηκα.
Υπήρχε κίνδυνος να ξυπνήσεις
από ένα σκυλί που αλυχτούσε επίμονα
από ένα παντζούρι που χτυπούσε
απ' τον αέρα.
Δεν ήθελα να με δεις
για να μη πιστέψεις ότι ήρθα
για σένα.
Η αλήθεια ήταν ότι είχα έρθει
για μένα.

Ομολογία

Αν δεν ερχόσουν
δε θα γνώριζα την θέση μου
στον κόσμο.
Αν δεν μου μίλαγες
δεν θα είχα ακούσει τους ήχους 
της ζωής.
Αν δεν μου κράταγες το χέρι
δεν θα είχα ανακαλύψει
τον εαυτό μου.
Ήλιε μου άφαντε
σ' ευχαριστώ.