Ο χρόνος

Αν φύγω θα με ξεχάσεις.
Αν μείνω θα με βαρεθείς
γιατί ο χρόνος δεν έρχεται
μόνο από την πόρτα
μπαίνει κι απ' το παράθυρο,

Απιαστα όνειρα

Σου είχα πει,
όταν θα κλαις θα κλαίω.
Κι όταν θα κρατάω με το ένα χέρι
τη ζωή,
με τ'άλλο θα κρατάω το δικό σου.
Μα όταν θα τρέξεις πίσω
από όνειρα άπιαστα,
δε θα σε λυπηθώ.
Θα είμαι εγώ που θα προτρέψω
την πραγματικότητα να σου κλείσει
την πόρτα.

Εκείνο που δεν ξέρω

Ξέρω σε ποιο νησί θα κάνω φέτος διακοπές
Ξέρω που θα βρώ εισιτήριο το βράδυ
να πάω στο θέατρο.
Ξέρω σε ποιο εμπορικό κατάστημα θα μπω
για να ντυθώ στην (τρίχα)
Εκείνο που δεν ξέρω,
είναι να μοιράζομαι το περιεχόμενο
του πιάτου μου με το πεινασμένο μαύρο αγόρι.
Για να θυμηθώ πως είμαι άνθρωπος
και όχι τρίχα.

Παράκληση

Κύριε,
αρρώστιες και πόνους δώσε μου.
Και αν διψάσω,
μη στάξει σταγόνα νερό στα χείλη μου.
Φτάνει ν'αποτινάξει τη στάχτη από πάνω της
η ΕΛΛΑΔΑ και να τη δω,
ξανά να γελάει.

Τσάιντ Ζου Ν. Κορέα

Φυσούσε σφόδρα το βράδυ εκείνο στο λιμάνι
Και ο υγρός αέρας γύρω μας, μιλούσε για βροχή
μου έδωσες και κάπνισα από βαρύ χαρμάνι
κ'είπες για μας, πως είν' αργά για μιά καινούργια αρχή.

Ήταν δεμένο τ'ονειρο  από γερό σκοινί
μα συ κρυφά το έλυσες και τ'άφησες να φύγει
Η αγάπη που μου έδειχνες ήταν πολλή φτηνή 
την είχες δώσει σε πολλούς μα τη δεχτήκαν λίγοι.

Άλλαξε δρόμους η ζωή χάθηκα σ' άλλους τόπους
πέρασαν κ'ήρθαν κύματα τον δάμασα τον πόνο
ίσως να τα κατάφερες, είχες εσύ τους τρόπους
μα 'κει στο ακρολίμανο, έκανες... έναν φόνο.