Χαριστική βολή

Χθες,
αναποδογύρισες το ποτήρι
για να γίνουν λεκέδες τα χρόνια 
που χύθηκαν επάνω μας.
Η ταραχή του απρόοπτου,
έφερε την αντίστροφη μέτρηση.
Άρχισαν πανηγυρικά οι επαναλήψεις 
με λόγια που ακούστηκαν χωρίς τη παλιά τους
φρεσκάδα.
Έντιμες υποσχέσεις, ήχησαν στ' αφτιά μας 
ατιμωτικά.
Οι δρόμοι που διασχίσαμε τρέχοντας,
γέμισαν απορίες κι ερωτήματα.
Μπροστά από τα μάτια μας  περνούσαν
εποχές που ακόμα κι οι πέτρες τραγουδούσαν.
Ειλικρινείς όρκοι ξέπεσαν πάνω σε φτηνές δικαιολογίες.
Μέρες ξανθές παρήλαυναν γερασμένες, αποκαμωμένες
και άχρωμες.
Πανάκριβες στιγμές που έχασαν το βάρος τους,
ηδονικά μας τυραννούσαν.
Αμφισβητήσαμε τον εαυτό μας καθώς παρακολουθούσαμε  
έντρομοι μια κίβδηλη διαδρομή
να φτάνει επιτέλους στο τέρμα της.

Μέχρι που φτάσαμε στον πυροβολισμό
της πρώτης μας συνάντησης, που δεν ακούσαμε.
Στο σημείο της πρώτης χειραψίας που δόθηκε
η χαριστική βολή.
...Που ίσως να την νιώθαμε αν είχαμε δώσει
την πρέπουσα σημασία.