Σ'ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΑΣΑΝ

Όταν έφυγε,
φίλοι γείτονες και συγγενείς,
γύρισαν στα σπίτια τους.
Μόνο μια κυρτή σκιά έμεινε
στην άκρη του δρόμου.
Μέχρι που βράδιασε.
Μέχρι που η μια ώρα σκότωνε την άλλη
μ'ευχαρίστηση.
Ήξερε πως θα κάνει χρόνια να γυρίσει.
Ήξερε πως δε θα προλάβει να δει τον γυρισμό του.
Κι όταν άρχισε ν'ανοίγει το μάτι
τ'ουρανού,
πήρε τη μοναξιά της απ'το χέρι κι επέστρεψε
στη νέκρα του έρημου σπιτιού.
και με το μάτι στεγνό,
συγύρισε τη κάμαρα του,
έστρωσε καθαρά σεντόνια στο κρεββάτι του,
σιδέρωσε το μαύρο του πουκάμισο
κι αφού του έφτιαξε τ'αγαπημένο του γλυκό,
κράτησε μια παιδική φωτογραφία του στα στήθια της
και πλάγιασε.
Δίχως λόγους να 'χει άλλους
τα μάτια της μη κλείσει.