Τσάιντ Ζου Ν. Κορέα

Φυσούσε σφόδρα το βράδυ εκείνο στο λιμάνι
Και ο υγρός αέρας γύρω μας, μιλούσε για βροχή
μου έδωσες και κάπνισα από βαρύ χαρμάνι
κ'είπες για μας, πως είν' αργά για μιά καινούργια αρχή.

Ήταν δεμένο τ'ονειρο  από γερό σκοινί
μα συ κρυφά το έλυσες και τ'άφησες να φύγει
Η αγάπη που μου έδειχνες ήταν πολλή φτηνή 
την είχες δώσει σε πολλούς μα τη δεχτήκαν λίγοι.

Άλλαξε δρόμους η ζωή χάθηκα σ' άλλους τόπους
πέρασαν κ'ήρθαν κύματα τον δάμασα τον πόνο
ίσως να τα κατάφερες, είχες εσύ τους τρόπους
μα 'κει στο ακρολίμανο, έκανες... έναν φόνο.