Ο ΓΕΡΟΣ

Φύγε.
Άνοιξε την πόρτα και φύγε.
Και τρέξε ν'ακουμπήσεις τη δροσιά σου
στα στιβαρά μπράτσα των δέντρων.
Μην αφήνεις την Άνοιξη άδικα να περιμένει.

Φύγε κι άσε με μένα
κάτω απ' το βάρος της σκιάς του χρόνου
να ξεφτίζω.

Φύγε σου λέω
και πάψε νιάτα να ξοδεύεις
στη κορυφή του χειμώνα.
Έχω φορτωθεί τόσο πολύ παρελθόν
που θ'αρκούσε ακόμη και μια στιγμή
να καταστρέψει το μέλλον σου.