Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Ένα ανθρώπινο χέρι

Άκου,
έρχονται μαζί με τους βραδινούς ανέμους
οι λυγμοί του.
Είναι κάποιος πέρα εκεί
στην άλλη άκρη τ' ουρανού που δεν έχει
που να πάει.
Είναι κάποιος που δεν έχει σπίτι
να πλαγιάσει να ονειρευτεί.
Είναι ο αδελφός σου που μήτε τσόκαρο
δεν έχει να φορέσει.
Άκου,
αυτός που βογκάει εκεί πίσω από τα κίτρινα βουνά
είναι ο αδελφός σου.
Και δε θέλει να 'ρθει στο σπίτι σου.
Δε θέλει να σου πάρει τα ρούχα.
Δε θέλει να σου φάει το ψωμί.
Είναι όμως ο αδελφός σου που δεν τον άφησαν
να ζήσει σαν άνθρωπος.
Κι άλλο δεν θέλει τώρα δεν ζητά παρά μόνο
ένα χέρι ανθρώπινο.
Ένα ανθρώπινο χέρι που να ξέρει ν' αγγίζει
τα θαύματα.
Ένα ανθρώπινο χέρι. Ας είναι άσπρο μαύρο κίτρινο.
Αρκεί να είναι ένα ανθρώπινο χέρι που θα μπορεί
να το κρατήσει μέσα στο δικό του.
Και πάνω σ' αυτό
να πεθάνει με αξιοπρέπεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου