Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Τύψεις

...Δέχτηκε να μου χαρίσει
μια νύχτα ξεχωριστή
και με δανικό προσκέφαλο,
πήρα το ξένο όνειρο 
και το ΄κανα δικό μου.
Χρόνια μετά, οι τύψεις με περιστοιχίζουν ακόμη.
Κι εγώ,
εγκληματικά εξακολουθώ
να γεμίζω τις άδειες χειμωνιάτικες νύχτες
 των άλλων.
Ξοδεύοντας δευτερόλεπτα και ορισμένες φορές,
πολύτιμα λεπτά
της ξεχωριστής νύχτας.

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Ένα ποτήρι θάλασσα

Έλα να πιεις
εδώ στην άκρη του γιαλού
ένα ποτήρι θάλασσα μαζί μου.
Κι εγώ θα πω γιατί μ΄αγαπάνε τα κύματα,
γιατί έχω φύκια στα μαλλιά
και τις αναλαμπές των φάρων
στη ματιά μου.
Έλα να πιεις
κι εγώ θα πω ποιο δόλωμα με κράτησε,
πού πήρε τ΄όνειρο φωτιά
πώς βούλιαξε η ζωή μου.

Έλα να πιεις
εδώ στην άκρη του γιαλού
ένα ποτήρι θάλασσα μαζί μου.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Της Ρόζας ο αέρας

Μεσάνυχτα στον Πειραιά
φύσηξε τ’ αεράκι
σου ‘λυσε όλα τα σκοινιά
και σ’ άνοιξε πανάκι.

Σε πήγε μεσοπέλαγα
και σού ‘δωσε πορεία
σου ‘κανε σένα πρακτική
και μένα θεωρία.

Μ’ έβλεπε σαν απόπαιδο
π’ άνοιγε το πανί του
σαν έβγαινα στην αλαργιά
έκοβε την ορμή του.

Πίκρα στην πίκρα βούλιαζα
σ’  ονειροπολιτείες
στα καπηλειά του Πειραιά
γύρευα πελατείες.

Παντού φυσούσε τ’ άδικο
Κι έγραφε ιστορία
μου ‘δειχνε δρόμους σκοτεινούς
και μ’ έκανε Κυρία.
             
Τα μεσημέρια μ’ έπαιρνε
κι όλο με παραινέσεις
με πήγαινε στους ειδικούς
και ζούσα με ενέσεις.


Τις νύχτες στην Πειραϊκή
φυσά το ίδιο αγέρι
που μ’ έστειλε στα τάρταρα
και σένα στο Αλγέρι. 

Οι μουσικές της Κυριακής

Φάλτσα ζωή μες το πιοτί
αύριο δίχως βάθος
οι δρόμοι πήγαιναν λοξά
κι όλα του ‘βγαίναν λάθος.

Τις νύχτες μες το καπηλειό
Έπινε να  ξεχάσει
σκέτο, ανόθευτο, καυτό
για να τη ξεπεράσει.

Οι μουσικές της Κυριακής
ηχούσαν στο μυαλό του
φεγγάρια χάδια και φιλιά
τα ζούσε στ’ όνειρό του.

Προχθές αργά στον καφενέ
του λιμανιού κουβέντες
του είπανε πως γύρισε
κάποιοι «καλοί» λεβέντες.

Βρήκε ψυχή και με ορμή
και μ’ αετού φτερούγα
έτρεξε την ανηφοριά
βγήκε στην πάνω ρούγα.                

Στη γειτονιά την άπονη
τα φώτα είχαν σβήσει
άκουσε γέλια δυνατά
σ’ ανατολή και δύση.

Χάραξε στην Πειραϊκή
πόνε πικρέ αγάντα
πήρε βαρκούλα με πανί

και χάθηκε για πάντα.

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Η διαδρομή

Ήθελες,
αλλά εγώ ήθελα περισσότερο.

Προσπάθησες,
αλλά εγώ προσπάθησα περισσότερο.

Αγάπησες,
αλλά εγώ αγάπησα περισσότερο.

Εσύ έφυγες,
εγώ έμεινα.

Ίσως γιατί σε όλη τη διαδρομή,
ονειρευόμουν λιγότερο.

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Απουσίες

...Όχι, όχι! Δεν έχω κανένα παράπονο
από τα έρημα καλοκαίρια που αθόρυβα 
πέρασαν.
Μήτε από τις κρύες αγέλαστες Κυριακές
που έβαψαν τον κόσμο γύρω μου
με γκρίζο.
Μόνο από μένα έχω παράπονο που άφησα
τ΄ όνειρο έξω στο δρόμο μοναχό του.
Παρακολουθώντας αδιάφορα τις απουσίες
να κυριαρχούν και να προστάζουν,
διαμορφώνοντας ανενόχλητες
ένα ξεχωριστό πεπρωμένο. 

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Ψεύτικος κόσμος

Σώπα αυτή τη νύχτα
μη μιλάς
στον ουρανό ορφάνεψε έν' αστέρι
έγινε τ' όνειρο βραχνάς
και κόβει σα μαχαίρι.


Έξω στην πόρτα κλαίει
ο βοριάς
φωνές πνιχτές
χτυπήματα στον τοίχο
είναι τραγούδι της καρδιάς
με της σιωπής τον ήχο.


Ράγισαν οι ώρες της γιορτής
μικρό το παραμύθι
της αγάπης
μοιάζει ο κόσμος ψεύτικος
και θύμα μιάς  απάτης.

τηλεγράφημα

Με πνίγει ο χάρτης του μπετόν
στον κόσμο σας βουλιάζω
εσείς με δίνετε... «παρών»
μα εγώ απουσιάζω.

Η σύγκρουση

Εκείνη τη νύχτα
δύο αγαπημένα μου όνειρα
συγκρούσθηκαν
κι από 'κείνο το εφιαλτικό μπαμ
έχασα για πάντα
τον ύπνο μου.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Γιατί ήρθα

...γιαυτό ήρθα.
Για να χτίσω φωλιές πουλιών
που ζητούσαν πατρίδα.


Γι' αυτό ήρθα.
Για να σηκώσω με το μαντήλι
της πεταλούδες του ονείρου
που άγγιξε σύννεφα.


Γι' αυτό ήρθα.
Για να βγω στο δρόμο
που μόνο οι βραδινές ώρες
τον τρέχουν.
και να σφυρίξω  ένα τραγούδι
από εκείνα που προτρέπουν
τον κόσμο
 να επιστρέψει εσπευσμένα
 στον προορισμό του.