Στους ναυτικούς που κάναμε μαζί

Τώρα που καταλήξαμε σε αβαθή νερά
κ' οι στεριανοί χωρίς ντροπή μας βλέπουν μ'άλλο μάτι
εμείς κρυφά θα φεύγουμε να βρούμε τη χαρά
έχοντας χάρτες που μετρούν, τα μήκη και τα πλάτη.

Πορείες θα χαράζουμε στρέιτ στο παρελθόν
μπάρκο στρεβλό στα μακρινά λιμάνια της Ασίας
το μέλλον μας έστέρεψε  και τρίζει το παρόν
κι εμείς ταξίδια κάνουμε, μέσω της φαντασίας.

Στείρα ζωή μες το πιοτί θάλασσα δύο γιάρδες
σαμπάνι για τις θύμησες και μάινα το βαρούλκο
η ζέστη αφόρητη ιδρώτας διπλοβάρδιες
κ' η μυρωδιά του λιμανιού, μας πάει προς τον βούρκο.

Στα μπαρ της κόλασης μας δένουνε θολές ματιές
περνούν κορίτσια δίπλα μας κουφάρια πεταμένα
ρουφάνε δηλητήριο και σβήνουνε φωτιές
ψάχνοντας μέσα σε καπνούς, για όνειρα χαμένα.

Λόγια στεγνά ήχοι βουβοί μιας πόλης που κοιμάται
ψάξε στις πλώρες για να βρεις κομμάτια της ψυχής μας
Η νιότη μας κι αν ράγισε ακόμα τους θυμάται 
τους έρωτες κάποιας παλιάς, αλήτικης ζωής μας.


Σκέψεις κρυφές που τρέχουνε στους δρόμους του Χονγκ- Κονγκ 
γερνάμε κι όλο πέφτουμε στο μάτι του κυκλώνα 
ο,τι σου αρνήθηκε άπονα η Ντεμπ στη Σαϊγκόν
φτάνει να θες και να μπορείς, το 'χει κ'η Δραπετσώνα.