Ο έρωτας

Ο έρωτας τρεμοσβήνει στα βλέφαρα
της ζωής
έξω από κλειδωμένες πόρτες
χαροπαλεύει
Ο έρωτας καταδιώκεται από στεγνά
φλύαρα στόματα
και λασπώνετε  από βρόμικες λέξεις.
Σταματήστε  να λιθοβολείτε τον ίσκιο του
κι όλοι μαζί τραγουδήστε τον.
Μην αφήνετε να ξεχαστεί ο αχός του.
Αφήστε τον χείμαρρο  της τρέλας του
να σκάψει το σώμα σας και να τρυγήσει
τους μυρωμένους ανθούς της ψυχής σας.
Και συ αιώνια άνοιξη μη χαραμίζεις
το θαύμα να είσαι γυναίκα.
Όπου κι αν αποκοιμήθηκες  αδιάφορε κυνηγέ
μην εγκαταλείπεις το όπλο σου
αφήστε να χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες
της μεγάλης γιορτής και τρέξτε  όλοι μαζί
 στους αγγελικούς κήπους σας
και στις άγιες κρεβατοκάμαρες τ' ουρανού σας 
και ζωντανέψτε τον.
Ας είναι νύχτα. Ας είναι πρωί.
Ας είναι μέρα μεσημέρι.
Μην τον αφήνετε να μυρίζει σαν λείψανο.
Αφήστε τον επιτέλους να πάρει φωτιά
και αναπνεύστε ελεύθερα τον αέρα
της φλόγας του, 
τη μέθη της συντροφικότητας του,
τον σεβασμό της ιεροσύνης του.