To πλοίο της χαράς

Σε είδα χθες να φεύγεις
με το πλοίο της χαράς.
Κι ένιωσα ένα κρύο χάδι
στο κορμί μου.
Βαρύς κι ασήκωτος για μένα
ο Πειραιάς.
Βαρύ τ' απόβραδο στην άδεια
τη ζωή μου.

Χαράματα και μ' άγγιξαν της μοναξιάς
τα χνώτα. 
Στη μέση ενός ωκεανού νιώθω
να κολυμπάω.
Κάπου στο βάθος σβήσανε του λιμανιού
τα φώτα
και υπάρχει το χειρότερο:
δεν έχω που να πάω.

Σε είδα χθες να φεύγεις
με το πλοίο της χαράς.
Και η Ακτή Μιαούλη δάκρυσε
για μένα.
Φύγε και άλλαξε ζωή μου 'λεγε
ο Πειραιάς.
Και τα καράβια του,
μου σφύριζαν θλιμμένα.