Η Άννα της οδού Τσβάινερ

...Εκείνη τη νύχτα έκλαιγες  εσύ,
έκλαιγα εγώ,
έκλαιγε κι εκείνη η μπαλαλάικα.
Δώδεκα περασμένες κι ο εβραίος
στη γωνιά ψιθύριζε ακούραστος
ένα τραγούδι που έλεγε: 
Αγάπη μου σαν φύγεις το πρωί
κρέμασε στο κατώφλι το φιλί σου.
Δώδεκα περασμένες κι έξω χιόνιζε ακατάπαυστα 
και ήταν τα μάτια σου σκοτεινά
και ήταν τα χέρια σου παγωμένα
και ήταν δώδεκα περασμένες
σε 'κείνο το μικρό παλιό ταβερνάκι
που έκλαιγες εσύ, έκλαιγα εγώ,
έκλαιγε κι εκείνη η μπαλαλάικα.