Φάλτσα ζωή μες το πιοτί
αύριο δίχως βάθος
οι δρόμοι πήγαιναν λοξά
κι όλα του ‘βγαίναν λάθος.
Τις νύχτες μες το καπηλειό
Έπινε να ξεχάσει
σκέτο, ανόθευτο, καυτό
για να τη ξεπεράσει.
Οι μουσικές της Κυριακής
ηχούσαν στο μυαλό του
φεγγάρια χάδια και φιλιά
τα ζούσε στ’ όνειρό του.
Προχθές αργά στον καφενέ
του λιμανιού κουβέντες
του είπανε πως γύρισε
κάποιοι «καλοί» λεβέντες.
Βρήκε ψυχή και με ορμή
και μ’ αετού φτερούγα
έτρεξε την ανηφοριά
βγήκε στην πάνω ρούγα.
Στη γειτονιά την άπονη
τα φώτα είχαν σβήσει
άκουσε γέλια δυνατά
σ’ ανατολή και δύση.
Χάραξε στην Πειραϊκή
πόνε πικρέ αγάντα
πήρε βαρκούλα με πανί
και χάθηκε για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου