Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Tα Βήματα

Ακούς τα βήματα
όταν έρχονται για σένα.
Όταν εκείνα σου μιλούν κι εσύ καταλαβαίνεις
τι σου λένε.
Είναι βήματα που σε πλησιάζουν αθόρυβα
και σαν χάδι  σ΄αγγίζουν απαλά.
Βήματα που ευωδιάζουν  σαν στενάγματα
ανοιξιάτικου ανέμου.
Βήματα που έτρεξαν στα περιθώρια των ονείρων
για να γίνουν μέρες ζεστές και αλησμόνητα
καλοκαίρια.
Μα το ποτάμι είχε δυο  όχθες  και οι στροφές των καιρών
γυρίσματα.
Κι έρχονται τότε βήματα ξένα και άπονα
και περνούν από πάνω σου  τσαλακώνοντας
τη ζωή σου.
Βήματα που ήρθαν για να ποδοπατήσουν
τη ψυχή σου
αφήνοντας πίσω τους χαλάσματα.
Βήματα φλύαρα που σου μιλούν φωναχτά
δίχως λέξεις
καθώς απομακρύνονται για να κρυφτούν
πίσω από φωτογραφίες αγαπημένων.
Κι εσύ περιστοιχισμένος  από  σκιές
 να γυρoφέρνεις μονάχος  σ΄ένα σπίτι
μετρώντας  τα καρφιά στους τοίχους που ολοένα
πληθαίνουν
για να 'χεις να κρεμάσεις όταν χρειαστεί
ώρες  στεγνές και άδεια  βλέμματα.
.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Τα παράθυρα


Κάποιο πρωί
άνοιξα ένα παράθυρο μικρό
κι έτρεξε το χρώμα τ΄ ουρανού να μ΄ αγκαλιάσει.
Μα δεν αρκέστηκα σ΄αυτό
άνοιξα ένα πιο μεγάλο παράθυρο
ν΄ατενίσω τον κόσμο.
Μα δεν αρκέστηκα σ΄αυτό
άνοιξα ένα πιο μεγάλο παράθυρο
κ΄είπα να τον γνωρίσω.
Μα δεν αρκέστηκα σ΄αυτό
άνοιξα ένα πιο μεγάλο παράθυρο
κι άκουσα βροντές πολέμου.
Και κάποιους άκουσα να τραγουδούν
τη δυστυχία.
Κι άνοιξα τότε ένα πιο μεγάλο παράθυρο
κ΄είδα με ταραχή,
φτώχεια ξεσπιτωμούς κι εγκλήματα.
Κανείς πια δε γελάει εδώ.
Κάθε τι ωραίο τσαλακώνεται.
Κανείς δε νοιάζεται να χτίσει το μέλλον.
Κι εγώ εξακολουθώ ν΄ανοίγω παράθυρα,
για να με καταπίνουν οι νύχτες ευκολότερα.
Για να με πυροβολούν με άνεση τα ψέματα.
Για να περνάει  η μοναξιά καθε πρωί περιχαρής
από μπροστά μου     
και να μου λέει: Καλημέρα!

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Εξομολόγηση

  • Απουσιάζω από τις χαρές των φίλων μου αλλά σε κάθε δύσκολη στιγμή τους εκείνο που βρίσκουν μέσα στο χέρι τους είναι το δικό μου χέρι.
    Αποφεύγω τους αποχαιρετισμούς γιατί δεν σκοπεύω να λείψει κανείς απ' τη καρδιά μου.
    Είμαι λιγομίλητος με τους γείτονες αλλά όταν στον κήπο μου εργάζομαι τραγουδώντας τις πιο πολλές φορές, τραγουδάω για ΄κείνους.
    Σαν ίσκιος περνώ ανάμεσα απ΄ το πλήθος αλλά ο,τι αχτίδα φωτός με διακατέχει τη μοιράζομαι μαζί του.
    Δεν είμαι άνθρωπος του Θεού αλλά θα είμαι πάντα άνθρωπος για τον άνθρωπο.