Κίρκη

Στα θαλασσινά της ρούχα
είδα χάρτες ναυτικούς, 
στις φουρτούνες των ματιών της
χίλιους είδα ναυαγούς.

Καταιγίδες και μουσώνες
γνώρισα στη ρότα της,
οι σειρήνες της απάτης
μ' έριξαν στην πόρτα της.

Είχε φύκια στα μαλλιά της
που τις νύχτες φέγγανε,
πλοία μπαίναν στην καρδιά της
που ποτέ δε φεύγανε.

Μια καταραμένη Κίρκη
που μου θόλωνε το νου
κι εγώ ένας Οδυσσέας
ενός κόσμου αλλουνού.

Για να σε γλυκοκοιμίζω 
το 'κανα παραμυθάκι,
το 'ζησα κι ειν' αλήθεια
καλοκαίρι στην Ιθάκη.