Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Της Δραπετσώνας



Τώρα που καταλήξαμε σε αβαθή νερά 
κ' οι στεριανοί χωρίς ντροπή μας βλέπουν μ' άλλο μάτι.
Εμείς κρυφά θα φεύγουμε να βρούμε τη χαρά,
έχοντας χάρτες που μετρούν τα μήκη και τα πλάτη.

Πορείες θα χαράζουμε στρέιτ στο παρελθόν.
Μπάρκο στρεβλό στα μακρινά λιμάνια της Ασίας.
Το μέλλον μας εστέρεψε και τρίζει το παρόν
κι εμείς ταξίδια κάνουμε μέσω της φαντασίας.

Στείρα ζωή μες στο πιοτί, θάλασσα δύο γιάρδες.
Σαμπάνι για τις θύμησες και μάινα το βαρούλκο.
Η ζέστη αφόρητη, ιδρώτας, διπλοβάρδιες 
κ' η μυρωδιά του λιμανιού, μας πάει προς το βούρκο.

Στα μπαρ της κόλασης θολές μας τύλιξαν ματιές.
Περνούν γυναίκες δίπλα μας,
κουφάρια ξεχασμένα.
Ρουφάνε δηλητήριο και σβήνουνε φωτιές,
ψάχνοντας μέσα σε καπνούς για όνειρα χαμένα.

Λόγια στεγνά, ήχοι βουβοί, μιας πόλης που κοιμάται.
Ψάξε στις πλώρες για να βρεις 
κομμάτια της ψυχής μας.
Η νιότη μας και αν ράγισε ακόμα τους θυμάται,
τους έρωτες κάποιας παλιάς αλήτικης ζωής μας.

Σκέψεις κρυφές που τρέχουνε
στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ.
Γερνάμε κι όλο πέφτουμε στο μάτι του κυκλώνα.
Ό, τι σ' αρνήθηκε, άπονα, η Ντεμπ στη Σαιγκόν
φτάνει να θες και να μπορείς, το 'χει κ' η Δραπετσώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου